Geef het cadeau aan jeZelf

Lieve Esther en Kim. Graag deel ik mijn ervaring van de stilte retraite. Mijn eerste keer-stilte retraite. Vrijdagochtend ergens in de polder, begin ik aan mijn eerste keer: Het ervaren van een dag in stilte. Ik vind het spannend, wat kan ik verwachten en hoe ga ik het vinden. Stilte wordt door velen als ongemakkelijk en eng ervaren. En juist is het de stilte waar deze groep en ik naar op zoek zijn. Ieder vanuit zijn eigen intentie, met de focus op zichzelf. Alles lijkt te kloppen, de omgeving, de ruimte met grote ramen en plekken waar je kan zitten. Gecombineerd met de rust en warmte van de twee begeleidsters maken dat er al gauw een gevoel van vertrouwen en veiligheid ontstaat. Het maakt dan niet uit dat ik de anderen enkel bij naam ken en al weer vergeten ben. De stilte begint. De dag biedt afwisseling aan door aandacht te hebben voor lichaam en geest. Van meditatie, yoga, een wandeling tot aan een creatieve opdracht. De wandeling doe ik in mijn eigen tempo en dat is oké voor mij. De rest loopt voor me uit en een paar checken af en toe of het gaat, ik steek mijn duim op. Muziek was er op bepaalde momenten, met treffende teksten. Op de momenten die we zelf konden invullen, schrijf ik mijn gedachten op in mijn boek. Bewust worden, wordt bewust zijn. Bewust zijn van afleiding en geluid, van blokkades en spanningen. Bewust zijn van de kracht van ademhaling, van het voelen en proberen los te laten. De stilte heeft de ruimte, de mensen in de ruimte en ook mij omarmd als een warme deken. Ik voel weer rust en ruimte ontstaan in mijn hoofd. De afsluiting raakt me: “als jij ooit vergeet hoe sterk en mooi je bent.” De tekst doet me denken aan mijn oudste en ergens ook aan mezelf. Ik voel de tranen opkomen, ik laat ze toe. Het mag er zijn, ik mag er zijn. Dat gun ik mezelf, dat gun ik anderen ook! Dank je wel voor deze bijzondere ervaring Margot